דער בני בנים (ח״ג סימן לה אות יא, ח״ד סימן ז אות ו-ז) איז מתיר וואו מ׳איז רגיל בזה ואינו מביא לידי הירהור, כמו בשערות בתולות, ובפרט אז עס איז למעשה נאר א הקלטה פונעם קול ע״ש. אין ח״ב קלערט ער אז אפילו ווען מ׳זעהט איר ווען זי זינגט אבער נישט לייוו, ווי אויף א סקרין, איז מותר ע״ש.
הרב דר. מלך שפירא טוהט דאס דורך באריכות, די חילוק בהפוסקים אין דעם צווישן א פנויה און אַן אשת איש, און וואו אינעם עבר איז דאס געווען אסאך מער קיל ביי די פוסקים (און טאקע כעין ווי ביי תמונות נשים, ווי @אבטולמוס האט ארויסגעברענגט). וידוע הגמרא בגיטין סח. ובסוטה מח. ער ברענגט דארט צו דעם דברי חפץ וואו ער שרייבט:
ולכאורה באדייט די איסור כש״מכוין ליהנות ממנה״ אין אַן ערוה סענס, וואו מ׳וויל הנאה האבן פונעם סאָבּיעקט וועלכע זינגט די זמר, ווי איידער/מער ווי די זמר גופא וועלכע ווערט גוט אראפגעלייגט און געזינגען. (לדוגמא, מ׳קען טענה׳ן אז ס׳דא סארטן תנועות וואס נאר א פרוי׳ס קול קען עכט גוט אראפלייגן. לדוגמא, סטוערט טשעטוואָד׳ס טאַוּער אָוו דאָן און נאר צייט ווייסט געזינגען דורך סינדי גאָמעז; ובפרט די תנועה פון 0:54. אפשר א קינד קען דאס אויך טוהן, כמו בני אלבז אין אבן מאסו הבונים פון 2:06 ביז 2:30. ווי אויך קען ליסאַ גערארד׳ס יעצט זענען מיר פריי, ובפרט פון 1:01, זיין א דוגמא דערצו. און דאס זעלבע פארקערט ביי מענער. לדוגמא, שייע גרוס׳ס בּעס שטימע ביי זיינע ניגונים.)אלא ודאי דלא אסרו קול באשה ערוה אלא כשהיא הומיה ושוררת שירי עגבים ומתכוין לשמוע קולה וליהנות ממנה.
כל הנך דשוק וקול ושער אינו אלא דוקא בהסתכלות ומכוין ליהנות ממנה.
הרב דר. שפירא ברענגט אויך צו דעם שואלין ודורשין (סימן ב) אין דעם. ווי אויך פון הרב יוסף חיים אין ספר עטרת תפארת אז אויב די קול זמר אשה איז ביחד עם כלי שיר, איז דעמאלטס מותר. הרב דר. שפירא שרייבט אין דעם (בשייכות לענין ט״ו באב און פרויען טאנצן):
There is an interesting passage regarding kol ishah in the Meshivat Nefesh of R. Yohanan Luria (16th century). On p. 144, after explaining how the women of the desert could sing in front of the men (Ex. 15:21), he writes:
ומזה הטעם ראוי למחות לנשים המשוררות לכלות לפני האנשים רק הבתולות שמותרים בזה כדי לחבב הבחורים לקפוץ עליהם לשם אישות.
He makes the same point on the previous page, and concludes (p. 143):
רק הבתולות ראוי להם שיחבבו עצמם על הבריות לקפוץ אחריהם
What it means is that while married women can’t sing in front of men, unmarried women are permitted to do so in order to attract the attention of the young men, similar to what they did in Temple days when they would dance before the eligible bachelors
Some might be wondering, how was this permitted since married men will also hear the women sing, and being that they are not in the “market” for a wife, what permission is there for them to listen to and be physically attracted to the young women? I think the answer is obvious, that those men who would have had improper thoughts were not supposed to listen to the women, just as I presume they were not supposed to watch the single women dance in Temple days. Yet the Sages did not ban this dancing because of what some men might be thinking, and similarly, Luria permits the singing by single women and is not concerned that some married men might also be listening. The logic behind Luria’s position is that young men looking for brides are supposed to be attracted to young women. The latter dress up nicely so that the men look at them, they put on makeup for this purpose, and yes, they sing in front of the men, all in order to make themselves attractive
)