בלאט 4 פון 4
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 12:57 am
דורך בת קול
מי אני האט געשריבן:איך האב צאמגעשטעלט ביידע תנאים וואס אויב זיי ביידע פעהלן קען עס בשו״א נישט ווערן גערופן ״רעיפּ״. און דאס איז וואס איך טענה: ״רעיפּ״ איז א געוואלדיגע שטארקע ווארט און words matter (ואפילו **** קאָלט איז לכאורה א פאלשע עקוויוועלענס וד״ל). און דעריבער קומט אריין א לעגאלע דעפיניציע צו מסביר זיין אז דא איז אויסדרוקליך נישטא קיין קרימינאלע אקט; מצד דעם יחיד זיכער נישט. א ״נישט קרימינאלע רעיפּ״ איז לכאורה א סתירה מיניה וביה.
די מערסטע וואס דו קענסט זאגן איז אז די געזעלשאפט איז נישט געזונט בנוגע איר געשלעכטליכע מהלך. וממילא קומט יא אריין רוב ורובא דרובא: מ׳וויל דאך טענה׳ן אז אט דאס איז די פועל יוצא פון די מהלך אין דעם פון די געזעלשאפט. אז ס׳איז מער א מועט שוואכט עס היפש אפ די טענה - די מהלך דערצו אין די סעקולארע וועלט קען מען אויך טענה׳ן איז גורם א פראצענט [שרייב נישט קיין אומאיידעלע ווערטער. מנהל] עביוּז (על הכלל כולו); די באקאנטע רעיפּ קולטור. פארפירט מען אזוי קעגן דעם ווי קעגן דעם? אויב יא דארף דאס טאקע זיין אייניג פּראפּארציאנאל צו די פראצענטן.
עס איז א היפשע חילוק פון ארבעטן דערויף ״ווי כאילו״ א רעיפּ אלס די טראמא וואס איז דא דערין, ווי דאס קלאסיפיצירן אלס ״רעיפּ״. ופשוט היא לענ״ד.
לסיכום: ״רעיפּ״ איז א סארט סעקשועל עסאָלט, ופשוט היא לענ״ד אז דאס איז נישטא ביי דעם על הכלל כולו.
למעשה האלטן טערעפיסטן אנדערש ווי דיר, אז עס איז יא רעיפ.
איך מיין דו פארשטייסט פשוט נישט די הארבקייט און די violation דערפון.
דו גייסט מיט די מהלך אז רוב מיידלעך ווילן דאס זאל געשעהן אויפן חתונה נאכט, און דאס איז נישט ריכטיג.
רוב מיידלעך ווילן נישט אז א פרעמדער מאן זאל זיי אנרירן. זיכער נישט אינטעמיש, און אוודאי נישט די ערשטע טאג.
איך האלט דיין ווייב איז נישט honest מיט דיר.
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 1:39 am
דורך מי אני
1). ווי געזאגט, טענה׳ן אז זי ווייסט בכלל נישט אז זי מעג אמאל זאגן ״ניין״ (בו בעת ווען דו זאגסט אז זי זאגט למעשה יא ״ניין״) איז א שווערע טענה און איך גלייב נישט אז דאס איז די מציאות - על הכלל כולו זיכער נישט (א מיעוט אפשר).
2). ״נוצן שכל מרצה צו זיין״ באדייט אז מ׳זאל מפתה זיין אז פון איר זאגן ״ניין״ זאל ווערן א זאגן ״יא״. טאמער זאגט זי למעשה נישט צום סוף א ״יא״ און דאך טוהט מען דאס איז דאך דאס בהדיא
נישט ״מיט שכל״. וואס דען באדייט ״מיט שכל״? ווי איך האב געזאגט איז דאס פונקט אזוי ווי ביי די גוים ביים ערשטן מאל מיט בתולים ווי עס טוהט וויי און דאס גייט צו אזוי על זה הדרך מיט שכל און פארשטאנד.
3). לגבי טעראפּיסטנ׳ס דעפינישאן איז דאס ווייטער א קלעים וואס איך ווייס נישט אויב ס׳איז בארעכטיגט. קען זיין טעראפיסטן טריִטן די חלק הטראמא שבו, וואס קומט לכאורה מער מכח א פעהלער אינעם צוגרייט צו חיי המין און דאס שׁאק דערפון און צוגאנג דערצו בכלליות, ״כאילו עס איז
אזוי ווי צושטאנד געקומען דורך רעיפּ״, אבער זיי האלטן אז דאס איז ״רעיפּ״? נאכאמאל, רעדענדיג על הכלל כולו. א שווערע טענה באזירט אויף די ראיות און דעפיניציעס דערפון. וואס? זיי האלטן אז עס איז סעקשועל עסאָלט? שווער צו גלייבן. געדענק דו ביסט מודה אז עס איז למעשה נישט דא קיין מעלעוואָלענט אינטענט און א (קען טאקע זיין בטעות) קאָנסענט מצדה איז אויך דא. מ׳רעדט דא על הכלל כולו אזוי ווי דיין
ערשטע תגובה אויף די בלאט אין די נושא; נישט וואו ווען ער רעיפּט איר ווייטער ווען זי שרייט ״ניין״, וואס איך האלט איז א מיעוט און דאס איז נישט געווען דיין כוונה אין יענע תגובה.
4). לגבי וואס מיידלעך/כלות ווילן איז אויך אַן עמפּירישע קלעים וואס מ׳קען אויפווייזן דורך א סורוועי וכדומה וואס רוב מיידלעך ווילן טאקע. קענסט טענה׳ן אז זיי ווילן דאס מכח אינדאַקרינעישאן און איינרעדענישן און ווי געשמועסט די סאציאלע שׁעירד עסאָמפּשענס און נאָרמס (וואס איך בין מסכים און האלט אויך איז א חלק פון די נישט געזונטע צוגאנג צו געשלעכט בכלל און ****-עד בפרט אין אונזער געמיינדע, ווי געשריבן פריער אין פונקט 3), אבער דאס נעמט נישט אוועק פון וואס זיי ווילן למעשה דער חתן זאל טוהן.
די שאלה קען אבער יא זיין צי דאס איז
רעיפּ ביי דיסעפּשאן פאר די קאָנסענט פונעם פרוי מכח דאס געזעלשאפט און דעם חתן בתוכה. אבער למעשה די וואס טוהן די "דיסעפּשאן", די געזעלשאפט און דעם חתן, גלייבן
באמת אין דעם און זוכן נישט אויסצופאפּן וממילא הייסט דאס נישט "דעסיִווד". ולכאורה פשוט היא.
צום מערסטענסט איז דאס אפשר
גרעי רעיפּ וואו קאָנסענט איז אומקלאר, וואס איז אליין קאנטראווערסיאנאל דאס צו רופן און טערמינען "רעיפּ". ווי
זיי שרייבן:
The term “grey rape” has a lot of troublesome ideas behind it. Firstly it promotes, the miscommunication myth that sexual assault can sometimes be an “accident,” when in reality, it is always a deliberate act of violence. It also perpetuates the idea that there is a grey area where a person may be partially consenting on some level. However, as recognized by Canadian law consent or lack thereof is really clear and intuitive
מיינענדיג, עס האט שוין נישט קיינע געהעריגע הגדרות און אין אזא פאל קען מען זיך נישט היטן פון רעיפּ בכלל; ביזט קיינמאל נישט פארזיכערט אין קאָנסענט און עס מאכט בעצם יעדע מאנספערזאן וואס האט אינטימישע באציאונגען א ״רעיפּיסט״. און איך בין נישט זיכער אז דא ביי אונזער נידון גייט עס אָן בכלל וואו מ'קען טענה'ן אז זי וויל דאס פונקט אזוי מכח די נארמעס און וואו דער חתן איז מער-ווייניגער אין זעלבן פעקל וככל הנ"ל.
דאס אלעס פירט אריין צו:
5). ליהוי ידוע אז דעם ערשטן נאכט בין
איך דער וואס האט געוואלט אויפגעבן ווייל עס איז מיר שווער געווען קישוי מחמת ענקזייעטי וכו׳. מיין ווייב איז דער וואס האט מיר געשטופט צו גיין ווייטער און ווייטער
(דאכט זיך מיר אז ערגעץ האט שש אויך געזאגט אַן ענליכן עקספּיריענס ביי אים). און מיין ווייב איז אַן איידעלע מער שטילע מיידל. דאס איז א מציאות וואס איך בין דארט געווען. וואס איז שייך נישט זיין האנעסט?
קען זיין אז דיין (און דיינע פריינדינעס) עקספּיריענס(עס) איז געווען אנדערש אבער דאס איז פונקט אזוי ענעקדאָטעל ווי מיינס און מיינע חברים/קרובים/קרובות עקספּיריענסעס מיט וועמען איך האב גערעדט. און טאקע אסאך פארציילן אז זיי האבן עס ערשט געטוהן אינמיטן שבע ברכות צי נאך שפעטער. (איך גלייב אויך אז דו וועסט מודה זיין אז עס איז נאר א מיעוט וואס גייען צו די טעראפיסטן וועמען דו דערמאנסט. וועסט פשוט טענה׳ן אז מער ״דארפן ווען״ צו גיין.)
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 4:43 pm
דורך טשעסטער
כ'מיין אז כמעט יעדן טאג ווערט דא געפענט א פרישע אשכול אלעס מיט די פינסטערע ציל צו קענען רעדן פון ענינים שהשתיקה יפה להם.
הכל יודעין כלה למה נכנסה לחופה אלא שכל המנבל פיו...
ענק מעגן שוין סטאפן...
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 4:55 pm
דורך רובינזון קרוזו
טשעסטער האט געשריבן:כ'מיין אז כמעט יעדן טאג ווערט דא געפענט א פרישע אשכול אלעס מיט די פינסטערע ציל צו קענען רעדן פון ענינים שהשתיקה יפה להם.
הכל יודעין כלה למה נכנסה לחופה אלא שכל המנבל פיו...
ענק מעגן שוין סטאפן...
מען רעדט פון טאנצן ביי א חתונה, און דיין קאפ פארט גלייך אריין אין גאטשע, אויב דעיס ברענגט דיך הירהורים איז סאמטהינג wראנג מיט דיך.
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 5:17 pm
דורך טשעסטער
רובינזון קרוזו האט געשריבן:טשעסטער האט געשריבן:כ'מיין אז כמעט יעדן טאג ווערט דא געפענט א פרישע אשכול אלעס מיט די פינסטערע ציל צו קענען רעדן פון ענינים שהשתיקה יפה להם.
הכל יודעין כלה למה נכנסה לחופה אלא שכל המנבל פיו...
ענק מעגן שוין סטאפן...
מען רעדט פון טאנצן ביי א חתונה, און דיין קאפ פארט גלייך אריין אין גאטשע, אויב דעיס ברענגט דיך הירהורים איז סאמטהינג wראנג מיט דיך.
דאס איז געווען די קעפל פון די אשכול. אבער די גאנצע המשך השמועס ביז אהער איבער די ענינים איז נישט ע"פ תורה.
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 5:23 pm
דורך זופ מיט מאנדלען
האחד בא לגור בתוכינו וגם שפוט ישפוט?
Re: ולשמחה מה זה עושה? פארוואס טאנצט מען ביי א חתונה?
נשלח: דאנערשטאג פעברואר 10, 2022 8:47 pm
דורך קל וחומר
צוריק צום טאנץ
איך טראכט אזא לענ"ד סארט געדאנק...
מען טאנצט פשוט צו דיסטרעקטן דעם יונג פארל פון זייער דאגה (ווי מי אני האט אויבן דערמאנט דעם טרוד) און יתכן פאר דעם האבן חז"ל אזוי פיל דגוש געלייגט אויף שמחת חתן וכלה (כל המשמח כו' מותר להסתכל בפני כלה כל שבעה כדי לחבבה על בעלה).
דערנאך קומט די מצוה טאנץ כדי צו סעלעברירן די מצוה אבער דאן וויינט מען שוין (ווענד זיך ווער דער גראמער איז)
נשלח: מוצ"ש פעברואר 12, 2022 9:30 pm
דורך שמעקעדיג
מיין פערספעקטיוו איז, אז מען סעלעברירט די מיילסטאון אז די חתן כלה ווערן אייגענע מענטשן פאר זיך, אז מ'האט האט זוכה געווען צו נעמען 2 פיצעלע בעביס און זיי זענען ענדליך אויפגעוואקסן און שטייען אויף די אייגענע פיס און זענען גרייט צו נעמען לייף צו די נעקסט לעוועל, דאס איז סיי עמאציאנאל דערהויבן און סיי זייער פרייליך. (אפגערעדט ביי היימישע אידן אויב דאס קינד וואקסט אויף ערליך, איז דאס א באזונדערע שמחה).
פארשטייט זיך צו דעם קומט צו דער פאקט אז די גאלדענע קייט גייט זיך ווייטער ציען, און מען גייט אויפשטעלן פרישע דורות בעז"ה, דאס מאכט דעם מענטש ממש טאנצן...
דאס איז די ביג פיקטשער, אוודאי קען מען טרעפן געוויסע זאכן וואס וואלטן געקענט/געדארפט זיין בעסער, אבער בכלליות איז עס א שמחה, ווייל אזוי גייט די וועלט, און מען טוט וואס מען דארף צו טון. איי עס קומען שווערע צייטן? אמת, אבער אזוי דארף עס גיין, אויפשטעלן א שטוב און ברענגען דורות איז אייביג געווען שווער, מען דארף פרובירן דאס בעסטע צו פארמיידן די שוועריגקייטן, אבער בכלליות איז עס א שמחה.
ס'איז אזוי ווי איינער זאל פרעגן פארוואס פרייעט מען זיך ווען א קינד ווערט געבוירן, עס איז דאך דא די חבלי לידה? יעדער פארשטייט אז א גוטע זאך קומט אן שווער. סוכ"ס וויל (כמעט) יעדער חתונה האבן, סיי די חתן כלה און סיי די עלטערן און אויך די קרובים, יעדער איז פאר'דאגה'ט אויב דער בחור אדער מיידל עלטערן זיך אליינס, טא פארוואס זאל מען נישט זיין פרייליך ווען די וואונטש ווערט מקויים און מען שטעלט אויף א שטוב אינאיינעם?
נשלח: מיטוואך אפריל 27, 2022 10:48 am
דורך מי אני
מיט דעם האב איך געקלערט קען מען אפשר אויף זאגן פשט בהכתוב (קהלת ז ב) טוב ללכת אל בית אבל מלכת אל בית משתה באשר הוא סוף כל האדם והחי יתן אל לבו. והיינו, ווייל אויף בבית אבל פארשטייט מען טאקע טעם הצער והאבל שהיא על ההעדר והמיתה ממש. משא״כ ווען מ׳קלערט אריין בשמחת החתונה ובית המשתה וככל הנ״ל, ווערט טאקע ערוועקט דעם תמיהת קהלת בכלל: ״ולשמחה מה זה עשה?״
הגם דער אלשיך הק׳ דארט שרייבט:
כי הלא לזר יחשב כי מי זה חתן יצטרך ישמחוהו זולתו והוא ביום חתונתו וביום שמחת לבו.
ער זאגט דארט אבער טיפער אז ווען מ׳קלערט אריין איז דאך דאס גאנצע געדאנק והצטרכות פונעם חתונה לישא אשה איז כדי להוליד בנים ולהישאר אחריו שם ושארית באשר סוף כל האדם למות, וזוהי מה שרמז רב המנונא זוטי בשירתו בברכות לא. (און דאס איז שוין אפילו ווען אלעס אנדערש דערין ארבעט זיך אויס און איז מסודר.) און בהעלות זה על לבו יתעצב און דאס איז די סיבה אז מ׳דארף משמח זיין א חתן ביום חתונתו ע״ש.
מיין ברודער זאגט מיר אז דער תניא זאגט ערגעץ אין תורה אור אז ווי מער מ׳איז בשמחה וכו׳ ביי א חתונה, אלס מער איז מסוגל אז די פּאָר זאל האבן שלום בית.
אגב, דער אבן עזרא איז מפרש (שם ב ב) לשחוק אמרתי מהולל ולשמחה מה זה עשה:
ואמרתי כי הנוטה לשחוק שהוא מהולל [שוטה, רשב״ם] ואמרתי בעבור השמחה מה זה עושה מה תועיל ומה טוב תעשה.
עפ״י פסיכאלאגיע איז דאס נישט ממש אזוי, הגם עפ״י פילאזאפיע יא. ווי אויך איז לכאורה דאס זעלבע אויך פארקערט בנוגע עצבות ובכי.
נשלח: דינסטאג אוגוסט 22, 2023 7:37 pm
דורך מי אני
דא (און אין נאך ערטער) האב איך געשריבן איבער דעם צי "תענוג" איז רעדוסיבּל צו "חכמה". איז אולי די שמחה דא אויב האלט מען ווי שפינאזע שרייבט אין זיין
עטיקס (סוף פ"ד):
As concerning marriage, it is certain that this is in harmony with reason, if the desire for physical union be not engendered solely by bodily beauty, but also by the desire to beget children and to train them up wisely; and moreover, if the love of both, to wit, of the man and of the woman, is not caused by bodily beauty only, but also by freedom of soul
וכמובן האט דאס השלכות לגבי מיין חקירה
דא.
עכ"פ גייט דאס אין איינקלאנג מיט חכמה וואס ברענגט צו תענוג ושמחה (ועיין בקהלת ט ט). אבער, כמובן, ווייסט מען דאך דאס נאר איינמאל עס איז שוין דורך א שטיק צייט און מ'איז מער זיכער דערין. משא"כ ביים חתונה גופא, וכנ"ל. פרייליך אויף א האפענונג? מאידך גיסא קען עס דאך חלילה זיין כל רעה ולא אשה רעה (שבת יא.); עס קען דאך זיין (ברכות ח. יבמות סג:) ומוצא אני מר ממות את האשה (קהלת ז כו) פונקט אזוי ווי (משלי חי כב) מצא אשה מצא טוב.
(און זאגן אז אפ"ה וועט ער דאך דערפאר מעגליך נישט זעהן פני גיהנום, כבעירובין מא:, איז שווער. און ווי די גמרא אליין זאגט דארט איז די נפק"מ אינעם דאס וויסן, איז פשוט כדי ער זאל דאס מקבל זיין באהבה ע"ש.)
ואגב, האט שפינאזע אליינס קיינמאל נישט געהייראט, און ווי ער זאגט נאר אז הייראטן איז נישט (דוקא)
בניגוד לשכל. און ניטשע האט דאך
גע'טענה'ט אז א פילאזאף האט נישט צו הייראטן. (אבל ידוע עריק עריקסאן'ס זעקסטע סטעידזש אין זיין מאדעל פון פסייקאסאשעל דעוועלאפּמענט, אז עס פעהלט אויס פאר'ן מענטש'ס פסיכאלאגישע שלימות צו האבן א באליבטע ראמאנטישע שיתוף.)
נשלח: זונטאג אקטאבער 01, 2023 10:13 pm
דורך מי אני
איך האב געקלערט אז די זעלבע געדאנק איז לגבי שמחה בחג. לדוגמא בשמחת תורה (ועיין במשנ"ב סימן תרסט ס"ק ו) איז דאס נישט דייקא אז וויבאלד מ'האט מסיים ומתחיל געווען די תורה, און מען פיהלט אז מ'האט א חלק אין דעם וכו', איז מען דערפאר בשמחה. נאר איידער אז מ'מאכט שוין א "vibe" פון שמחה און דערנאך זעהט מען אז דאס זאל חל זיין אויף דעם אז מ'האט מסיים ומתחיל געווען די תורה וכו'. און מיט דעם קען מען אפשר זאגן א רמז בזה אז די משנה זאגט (תענית פ"ד מ"ח) אויפ'ן פסוק (שיר השירים ג יא) ביום חתונתו זו מתן תורה ע"ש. והיינו, אז ביי די שמחה פון זיי צוויי זענען ביידע די זעלבע: צום ערשט ברענגט מען דעם שמחה, און דערנאך זעהט מען אז די מאורע זאל חל זיין אויף די געברענגטע שמחה.
ואגב, דער חינוך במצוה תפח שרייבט בשורש המצוה של שמחה בחג:
לפי שהאדם נכון על ענין שצריך טבעו לשמח לפרקים, כמו שהוא צריך אל המזון על כל פנים, ואל המנוחה ואל השנה, ורצה האל לזכותנו, אנחנו עמו וצאן מרעיתו, וצונו לעשות השמחה לשמו למען נזכה לפניו בכל מעשינו. והנה קבע לנו זמנים בשנה למועדים, לזכר בהם הנסים והטובות אשר גמלנו, ואז בעתים ההם צונו לכלכל החמר בדבר השמחה הצריכה אליו, וימצא לנו תרופה גדולה, בהיות שובע השמחות לשמו ולזכרו, כי המחשבה הזאת תהיה לנו גדר לבל נצא מדרך הישר יותר מדאי, ואשר עמו התבוננות מבלי החפץ בקטרוג ימצא טעם בדברי.
נשלח: מוצ"ש אקטאבער 28, 2023 7:52 pm
דורך מי אני
Re: ולשמחה מה זה עושה? פארוואס טאנצט מען ביי א חתונה?
נשלח: מוצ"ש אקטאבער 28, 2023 9:23 pm
דורך שמעקעדיג
מי אני, אפשר קענסטו מסביר זיין ווי אזוי איז מען משמח א מענטש וואס האט מורא (צו גאר ער ווייסט שוין) אז ער האט זיך איינגעהאנדלט א "מוצא" און לאו דוקא איינס מיט האניג...
לויט די גמרא זאגט מען פאר'ן חתן "כלה נאה וחסודה"... דאס מאכט פרייליך אזא מענטש?
נשלח: מוצ"ש אקטאבער 28, 2023 10:01 pm
דורך מי אני
סתם אזוי וואלט איך געזאגט אז וויבאלד עס איז דאך, לע"ע, תלוי בספק, איז מען אים מסיח דעת פון קלערן בזה (מכח דעם ווייל מ'וויל דאך ער זאל גיין ווייטער דערמיט, ווייל די אינסטיטוט פון הייראט איז וויכטיג למען קיום המין), מיט'ן פשוט מאכן מיני שחוק ועניני שטות (טאקע דארט בכתובות יז.) לפניו.
א"י אז מ'איז אים מרמז בכלה נאה וחסודה אז אין יעדעס מענטש זענען דאך דא גוטע חלקים, אין אנדערע ווערטער אין יעדע פרוי אליינס קען זיין חלקים פון "מצא" און חלקים פון "מוצא", און ער זאל פאקוסן אויף די חלק פון "מצא" - אז ער וויל אין איר טרעפן (…) "מצא", וועט ער דאס טרעפן. אולי.
Re: ולשמחה מה זה עושה? פארוואס טאנצט מען ביי א חתונה?
נשלח: מיטוואך נאוועמבער 08, 2023 3:45 pm
דורך שפילער
איך האב געזעהן א ווארט א שיינעם
פארוואס פונקט ביי דעי מצווה פון חתונה האבן טאנצט מען אזוי אלע אינאייינעם
נאר וואס דען מען טוט מתקן זיין אויף דעם עון וואס אדם הראשון האט געטון זאגן
האשה אשר נתתה עמדי האט ער געטון קלאגן
א כפוי טובה איז ער געווען
די טובה פון זיין חתונה געהאט האט ער נישט געזעהן
אויף דעם קימען אונדז מתקן זיין און מיר טון דעי זינד פארצייען
א פאר פאלק האט חתונה היינט נאכט טון מיר זיך פרייען
און מיר זאגן באשעפער מיר זענען נישט קיין כפוה טובה , א מענטש קען נישט זיין אליין
זיין חתונה געהאט איז גאר הערליך און שיין
נשלח: זונטאג נאוועמבער 12, 2023 7:26 pm
דורך מי אני
מי אני האט געשריבן: ↑פרייטאג פעברואר 04, 2022 11:37 amאיך האב גע׳טענה׳ט אז מ׳קען נישט נוצן דאס וואס רש״י ברענגט אראפ (בראשית ו ו) מהמדרש (ב״ר כז ד) לגבי לידת הבן אז הגם ער איז מיועד למות איז בשעת חדותא חדותא ובשעת אבלא אבלא ע״ש, ווייל דארט איז למעשה דאס געבורט פאר זיך כל כולו טוב און דאס אז עס ווערט אויס לאחר זמן טוהט נישט נעגעיטן דאס טוב פונעם געבורט מעיקרא; משא״כ ביי א חתונה ודוק. דאס האב איך מיר איבערצייגט ווען איך האב געפרעגט אין דעם נושא (מיט סענסיטיוויטי) מיין פעטער וואס האט ל״ע פארלוירן א קינד (דער וועמען איך האב דערמאנט אין
מיין ארטיקל), און א טאטע וואס האט חתונה געמאכט א קינד און עס האט זיך ל״ע דערנאך נישט אויסגע׳ארבעט - דער ערשטער האט מיר געזאגט אז יעדעס מינוט וואס דאס קינד האט געלעבט איז געווען טוב און ב״ה ער איז אראפגעקומען אויף דער וועלט הגם ס׳איז טאקע א געוואלדיגע צער אז ער איז נישט געבליבן און געלעבט נאך לענגער, בשעת דער צווייטער האט מיר געזאגט אז הלוואי וואלט די חתונה ושידוך קיינמאל נישט פאסירט מעיקרא כלל וכלל.
איך האב געקלערט בדרך רמז אז מ'קען דאס אולי מרמז זיין בהגמרא בברכות לא.
מר בריה דרבינא עבד הלולא לבריה, חזנהו לרבנן דהוו קבדחי טובא, אייתי כסא דמוקרא בת ארבע מאה זוזי ותבר קמייהו ואעציבו. רב אשי עבד הלולא לבריה חזנהו לרבנן דהוו קא בדחי טובא אייתי כסא דזוגיתא חיורתא ותבר קמייהו ואעציבו.
אמרו ליה רבנן לרב המנונא זוטי בהלולא דמר בריה דרבינא לישרי לן מר, אמר להו ווי לן דמיתנן ווי לן דמיתנן, אמרי ליה אנן מה נעני בתרך א"ל הי תורה והי מצוה דמגנו עלן
ווי באקאנט זאגט דארט תוס' בד"ה אייתי, מכאן נהגו לשבר זכוכית בנשואין ע"כ. דער מהרש"א איז דארט מפרש לגבי שבירת הכלי זכיכות:
פירשו בו הרמז שהוא כלי חשוב מאד ועיקר יצירתו ועשייתו מעפר ושבירתו זהו מיתתו כן האדם נוצר מעפר ועומד למיתה תמיד לשוב להיות עפר וק"ל
עכ"פ קען מען זאגן אז אט דאס איז די רמז: אז ווען קבדחי טובא בשמחה ביי די נישואין, האט ער געשטעלט די רמז לגבי מיתה, אז דארט פארשטייט מען אז פונדעסטוועגן דאך אז דער מענטש איז מיועד למות, איז אבער דאך א שמחה בעת הולדו, וויבאלד ער קען אין יעדן טאג פון זיין לעבן מסגל זיין מצות וכו' און אויפטוהן; life is a gift. משא"כ בנישואין וואו דאס איז ל"ד כזה וככל הנ"ל.
אגב, דער מהר"ץ חיות דארט שרייבט:
עיקר השמחה בנישואין מפני שתכליתה לקיום המין, ואם היה האדם קיום באיש, לא היה צריך לנישואין לקיום המין אחרי שיש לו קיום באיש, ומפני זה אמרו "וי לן דמיתנן" ואין לנו קיום באיש ומפני זה הנישואין שבא לקיום המין הוא תכלית קיום בעולם וגדול במעלה מאד.
ועיין בע"ז ה. וואו ס'איז משמע אז אפילו בלא מיתה וואלט געווען א מעלה לנישואין ולהוליד בנים ע"ש.
אבער אחרי עיון שוב, קען זיין אז עס איז יא א דמיון. והיינו, דאס שמחה ביים געבורט פון א קינד על אף אז ער וועט עווענטועל דאך שטארבן, איז דומה צו א זיווג וואס איז
יא עולה יפה מיט אהבה וריעות אבער וואו דערנאך גייט איינע פון די פּאָר ל"ע שטארבן. אין אזא פאל קען מען דאך ביי ביידע זאגן אז ווי לאנג עס איז אָנגעגאנגען איז דאס געווען גוט, און מ'איז יא צופרידן אז דאס איז למעשה צושטאנד געקומען מעיקרא. די דמיון פון א שידוך וואס ארבעט זיך נישט אויס ל"ע כלל, איז מער דומה צו א קינד וואס ווערט געבוירן און גייט ל"ע שטארק ארויס לתרבות רעה וואו ער איז סורר ומורה ומלסטם את הבריות וכדומה (שלעכט לכל הדיעות), וואס אין אזא פאל איז ער תוגת אמו און עס איז יתכן אז מ'וואונשט זיך פונקט אזוי אז ער איז קיינמאל געבוירן מעיקרא. וממילא טאמער איז די שמחה בעת לידת הבן/הבת אז מ'האלט ביים סטעידזש פון (עכ"פ פרובירן) עריקסאן'ס זיבעטע סטעידזש פון זיין מאדעל פון
סייקאָסאָשעל דעוועלאפּמענט, וואו מ'געבט זיך איבער פאר אנדערע אויפציציהען און האדעווען וכו' דעם (אייגענעם) נעקסטן דור, איז דאס זעלבע די שמחה פון (עכ"פ פרובירן) עריקסאן'ס
זעקסטע סטעידזש אין דעם מאדעל, פון (פרובירן צו) האבן א לעבן מיט א ראמאנטישע שותף באהבה.
נשלח: מיטוואך אפריל 17, 2024 12:58 pm
דורך מי אני
לגבי דעם טענה אז ליל החתונה איז א רעיפּ, בו בעת ווען מ'איז מודה אז דער חתן איז אויך אין פעקל, איז אינטרעסאנט צוצוברענגען וואס דר. דוד פּענאַ-גוזמאן
(וועלכער איז געי און ליבעראל) זאגט, אין א שמועס לגבי ס*קסואלע קאנסענט והגדרתה פון א פילאזאפישע מבט, לגבי ווען ביידע זענען שיכור און עס איז נישט געהעריג שייך קיין קאנסענט:
I remember when I was in college, there were all these discussions of what happens when both parties have had something to drink. Does that mean that they've committed mutual rape? Is that a coherent concept even?
אגב, איז אינטרעסאנט ווי דער ראב״ד ברענגט צו א דעה בספרו בעלי הנפש (
שער הקדושה):
ויש מי שאומר מי שהופך שולחנו כיון שהיא מרוצה לתשמיש, אע״פ שהיא מוכרחת בהפיכת השולחן, מותר. משא״כ בבועל ושונה שלא מדעתה, שכל הבעילה על כרחה היא, ואסור מפני שהיא בעילת זנות.