קאווע שטיבל

קיינער האט מיך נישט געפרעגט אדער געשטעלט, אבער נאכ'ן זען צוויי מינוט צוריק ווי איינער האט געעפנט א געוויסער אשכול (וואס איך זע איז שוין פארשוואונדן געווארן) מיט א געוויסע פראגע, קלער איך אז איינער דארף זאגן, און בעטן, דאס פארשטענדליכע.
אפילו דער פארום קוקט אויס ווי דער צענזור איז א לויזערע און נישט יעדע אומבאקוועמע ווארט און קאמפליצירטע נושא ווערט פארמעקט, איז עס טאקע צוליב דעם וואס מען נעמט אן אז די שרייבער ווייסן אליין וויאזוי זיך צו צענזורירן און פילטערן. יעדער מעג אליין האבן שכל וועלכע נושאים זענען געמאכט פאר אן אפענעם פארום און וועלכע נישט. יעדער מעג פארשטיין וואס און וויאזוי עס איז נארמאל צו שרייבן און וואס און וויאזוי נישט. עס איז נישט קיין ברייטקייט זיך אריינצושטופן אין יענעמ'ס פנים, ווען יענער וויל נישט. אפנקייט מיינט נישט אז מען גיסט ארויס פון בויך אלעס וואס ליגט דארט. נישט יעדע זאך וואס מען ווייסט, אדער מען וויל וויסן, איז דא דער פלאץ. נאר די גבולים געטרויעט מען יעדן איינעם אליין צו מאכן און יעדער דארף אליין פארשטיין ביז וואו די ליניע גייט - און עס איז אויסדריקליך נישט קיין קונץ עס צו פרובירן איבערציען.
אויב וועלן עטליכע חכמים וועלן זיין צו קלוג, וועלן זיי נאר קענען ווייזן זייער חכמה עטליכע וואכן, ווייל דערנאך וועט עס ווערן א מדבר שממה. מיר דארפן פשוט א פלאץ וואו מ'קען רואיג שמועסן ווי ערוואקסענע מענטשן, אן דארפן מורא האבן יעדע מינוט פון דעם מנהל'ס לאנגע שטעקן און אן די פרעשור אז יעדעס ווארט קען ברענגען א גענצליכע מחיקה פון דעם צענזאר.
בקיצור נמרץ: שרייבט מיט רעספעקט. שרייבט איידל. שרייבט איינגעהאלטן. און שרייבט נארמאלע נושאים וואס איר קלערט איז געאייגנט פאר רוב לייענער.
איינער איז מחולק? (אויב יא, ווארף איך זיך שוין אונטער און מיינע ווערטער זענען למפרע בטל ומבוטל.)

http://kaveshtiebel.com/viewtopic.php?p=7&f=12#p7

אין יעדנספאל פארשפרעכן מיר אז קיין שום הודעה וועט נישט פארשוואונדן ווערן אָן דעם וואס א קלארע סיבה זאל אנגעגעבן ווערן

אויב האט מען נישט אנגעגעבן א קלארע סיבה, איז עס טאקע נישט ריכטיג לויט ווי זיי שרייבן אין זייער "קאנסטיטוציע". נישט ווייל אין דעם פאל פעלט עס אזוי אויס, נאר פשוט מען מוז זיך האלטן צו די פארגעשריבענע פרינציפן, ווייל אז נישט קען מען דאך שוין נישט וויסן וואו עס שטעלט זיך אפ. אבער באמת, אויב וואלט איינער געשריבן א תגובה ווי "עעע פפפע ללעעעע", אן קיין שום פשט אדער רמז, וואלסטו נישט גע'טענה'ט אז מען דארף אנגעבן א סיבה איידער'ן עס אראפנעמען, ווייל עס איז זייער זעלבסטפארשטענדליך, די זעלבע איז ווען אן אנדערע סארט סיבה איז גענוג אבוויעס און קלאר.

שרגא, ישר כוח אייך פארן דאס אזוי גוט ארויסברענגען. הניק שלי, איך האב דאס געמעקט, אבער מר. באריסטא איז ממונה אויף שיקען די הודעות. אייער הודעה וועט אנקומען צו אייך אין אישית קעסטל האפענטליך בקרוב.

שרגא האט געשריבן:קיינער האט מיך נישט געפרעגט אדער געשטעלט, אבער נאכ'ן זען צוויי מינוט צוריק ווי איינער האט געעפנט א געוויסער אשכול (וואס איך זע איז שוין פארשוואונדן געווארן) מיט א געוויסע פראגע, קלער איך אז איינער דארף זאגן, און בעטן, דאס פארשטענדליכע.
אפילו דער פארום קוקט אויס ווי דער צענזור איז א לויזערע און נישט יעדע אומבאקוועמע ווארט און קאמפליצירטע נושא ווערט פארמעקט, איז עס טאקע צוליב דעם וואס מען נעמט אן אז די שרייבער ווייסן אליין וויאזוי זיך צו צענזורירן און פילטערן. יעדער מעג אליין האבן שכל וועלכע נושאים זענען געמאכט פאר אן אפענעם פארום און וועלכע נישט. יעדער מעג פארשטיין וואס און וויאזוי עס איז נארמאל צו שרייבן און וואס און וויאזוי נישט. עס איז נישט קיין ברייטקייט זיך אריינצושטופן אין יענעמ'ס פנים, ווען יענער וויל נישט. אפנקייט מיינט נישט אז מען גיסט ארויס פון בויך אלעס וואס ליגט דארט. נישט יעדע זאך וואס מען ווייסט, אדער מען וויל וויסן, איז דא דער פלאץ. נאר די גבולים געטרויעט מען יעדן איינעם אליין צו מאכן און יעדער דארף אליין פארשטיין ביז וואו די ליניע גייט - און עס איז אויסדריקליך נישט קיין קונץ עס צו פרובירן איבערציען.
אויב וועלן עטליכע חכמים וועלן זיין צו קלוג, וועלן זיי נאר קענען ווייזן זייער חכמה עטליכע וואכן, ווייל דערנאך וועט עס ווערן א מדבר שממה. מיר דארפן פשוט א פלאץ וואו מ'קען רואיג שמועסן ווי ערוואקסענע מענטשן, אן דארפן מורא האבן יעדע מינוט פון דעם מנהל'ס לאנגע שטעקן און אן די פרעשור אז יעדעס ווארט קען ברענגען א גענצליכע מחיקה פון דעם צענזאר.
בקיצור נמרץ: שרייבט מיט רעספעקט. שרייבט איידל. שרייבט איינגעהאלטן. און שרייבט נארמאלע נושאים וואס איר קלערט איז געאייגנט פאר רוב לייענער.
איינער איז מחולק? (אויב יא, ווארף איך זיך שוין אונטער און מיינע ווערטער זענען למפרע בטל ומבוטל.)

איך שפיר פאר וויכטיג איבערצוזאגן שרגא'ס ווערטער אין ליכט פון געוויסע נייע אשכולות.

יידל האט געשריבן:

שרגא האט געשריבן:קיינער האט מיך נישט געפרעגט אדער געשטעלט, אבער נאכ'ן זען צוויי מינוט צוריק ווי איינער האט געעפנט א געוויסער אשכול (וואס איך זע איז שוין פארשוואונדן געווארן) מיט א געוויסע פראגע, קלער איך אז איינער דארף זאגן, און בעטן, דאס פארשטענדליכע.
אפילו דער פארום קוקט אויס ווי דער צענזור איז א לויזערע און נישט יעדע אומבאקוועמע ווארט און קאמפליצירטע נושא ווערט פארמעקט, איז עס טאקע צוליב דעם וואס מען נעמט אן אז די שרייבער ווייסן אליין וויאזוי זיך צו צענזורירן און פילטערן. יעדער מעג אליין האבן שכל וועלכע נושאים זענען געמאכט פאר אן אפענעם פארום און וועלכע נישט. יעדער מעג פארשטיין וואס און וויאזוי עס איז נארמאל צו שרייבן און וואס און וויאזוי נישט. עס איז נישט קיין ברייטקייט זיך אריינצושטופן אין יענעמ'ס פנים, ווען יענער וויל נישט. אפנקייט מיינט נישט אז מען גיסט ארויס פון בויך אלעס וואס ליגט דארט. נישט יעדע זאך וואס מען ווייסט, אדער מען וויל וויסן, איז דא דער פלאץ. נאר די גבולים געטרויעט מען יעדן איינעם אליין צו מאכן און יעדער דארף אליין פארשטיין ביז וואו די ליניע גייט - און עס איז אויסדריקליך נישט קיין קונץ עס צו פרובירן איבערציען.
אויב וועלן עטליכע חכמים וועלן זיין צו קלוג, וועלן זיי נאר קענען ווייזן זייער חכמה עטליכע וואכן, ווייל דערנאך וועט עס ווערן א מדבר שממה. מיר דארפן פשוט א פלאץ וואו מ'קען רואיג שמועסן ווי ערוואקסענע מענטשן, אן דארפן מורא האבן יעדע מינוט פון דעם מנהל'ס לאנגע שטעקן און אן די פרעשור אז יעדעס ווארט קען ברענגען א גענצליכע מחיקה פון דעם צענזאר.
בקיצור נמרץ: שרייבט מיט רעספעקט. שרייבט איידל. שרייבט איינגעהאלטן. און שרייבט נארמאלע נושאים וואס איר קלערט איז געאייגנט פאר רוב לייענער.
איינער איז מחולק? (אויב יא, ווארף איך זיך שוין אונטער און מיינע ווערטער זענען למפרע בטל ומבוטל.)

איך שפיר פאר וויכטיג איבערצוזאגן שרגא'ס ווערטער אין ליכט פון געוויסע נייע אשכולות.

ווי צום ביישפיל?

קול גדול האט געשריבן:

יידל האט געשריבן:

שרגא האט געשריבן:קיינער האט מיך נישט געפרעגט אדער געשטעלט, אבער נאכ'ן זען צוויי מינוט צוריק ווי איינער האט געעפנט א געוויסער אשכול (וואס איך זע איז שוין פארשוואונדן געווארן) מיט א געוויסע פראגע, קלער איך אז איינער דארף זאגן, און בעטן, דאס פארשטענדליכע.
אפילו דער פארום קוקט אויס ווי דער צענזור איז א לויזערע און נישט יעדע אומבאקוועמע ווארט און קאמפליצירטע נושא ווערט פארמעקט, איז עס טאקע צוליב דעם וואס מען נעמט אן אז די שרייבער ווייסן אליין וויאזוי זיך צו צענזורירן און פילטערן. יעדער מעג אליין האבן שכל וועלכע נושאים זענען געמאכט פאר אן אפענעם פארום און וועלכע נישט. יעדער מעג פארשטיין וואס און וויאזוי עס איז נארמאל צו שרייבן און וואס און וויאזוי נישט. עס איז נישט קיין ברייטקייט זיך אריינצושטופן אין יענעמ'ס פנים, ווען יענער וויל נישט. אפנקייט מיינט נישט אז מען גיסט ארויס פון בויך אלעס וואס ליגט דארט. נישט יעדע זאך וואס מען ווייסט, אדער מען וויל וויסן, איז דא דער פלאץ. נאר די גבולים געטרויעט מען יעדן איינעם אליין צו מאכן און יעדער דארף אליין פארשטיין ביז וואו די ליניע גייט - און עס איז אויסדריקליך נישט קיין קונץ עס צו פרובירן איבערציען.
אויב וועלן עטליכע חכמים וועלן זיין צו קלוג, וועלן זיי נאר קענען ווייזן זייער חכמה עטליכע וואכן, ווייל דערנאך וועט עס ווערן א מדבר שממה. מיר דארפן פשוט א פלאץ וואו מ'קען רואיג שמועסן ווי ערוואקסענע מענטשן, אן דארפן מורא האבן יעדע מינוט פון דעם מנהל'ס לאנגע שטעקן און אן די פרעשור אז יעדעס ווארט קען ברענגען א גענצליכע מחיקה פון דעם צענזאר.
בקיצור נמרץ: שרייבט מיט רעספעקט. שרייבט איידל. שרייבט איינגעהאלטן. און שרייבט נארמאלע נושאים וואס איר קלערט איז געאייגנט פאר רוב לייענער.
איינער איז מחולק? (אויב יא, ווארף איך זיך שוין אונטער און מיינע ווערטער זענען למפרע בטל ומבוטל.)

איך שפיר פאר וויכטיג איבערצוזאגן שרגא'ס ווערטער אין ליכט פון געוויסע נייע אשכולות.

ווי צום ביישפיל?

געוויסע קאמענטארן אין די אשכולות דא, דא און דא.

איך עפן נישט קיין פרישער אשכול ווייל איך וויל נישט מאכן א ווינט, איך וויל בסך הכל מיינע ווערטער זאלן אנקומען בעיקר צו די הנהלה.

להוי ידוע, דאס פלאץ הייבט אט אן צו עקלען. איך בין נישט דער פאסיגער מענטש צו קריטיקירן, וויבאלד איך שרייב נישט קיין סאך, אבער ההכרח לא יגונה, דאס קינדישקייט ווערט ארגער און ארגער. איך פארשטיי די פרינציפ פון אנטי-צענזור, אבער מען דארף אמאל וויסן ווען צו נעמען די לייצעס אין די האנט אריין.

ווען איינער עפנט אן אשכול איבער א נושא און דער סך הכל פון די ערשטע תגובה ענטהאלט בערך "איך וויל רעדן וועגן דאווענען מיט מנין, וואס האט איר צו זאגן דערוועגן?" עקלט עס, איך ווייס אויך פון אזא קאנצעפט פון דאווענען מיט מנין/אן מנין, וואס האסטו מיר מחדש געווען דא? האסט עפעס צו זאגן אין די נושא, ווילסט זיך אפילו אפרעדן דערוועגן, פארשטיי איך, אבער סתם געעפנט לשם עפענען?

ווען אויסטוישן אין געוויסע אשכולות פארן אויף די דרגא פון חדר יונגלעך עקלט עס. אה יע, אה נאו, אייביג זאגסטו, אייביג זאגסטו נישט. נארישקייטן. איך ווייס נישט, קען זיין אז מען קען גארנישט טון דערוועגן, ווי נישט ווי שכל קען מען נישט טיילן. קען זיין אז עס איז א בלויזע פאנטאזיע וואס איך פארמאג פון א פלאץ ווי מענטשן נוצן שכל בעפאר זיי ענטפערן, און מען ענטפערט נאר וועם מען האט עפעס אינהאלטספול, ווי איידער ענטפערן אין די וועלט אריין. קען זיין, אבער אז עס עקלט ברעכט מען.

גוטע נקודות ר׳ נח געציל. מיר פרובירן צו זיין עומד על המשמר, אבער מיר דארפן די הילף פון אלע חשוב׳ע חברים אז מ׳זאל זיך באנוצן מיט׳ן באריכט קנעפל(״!״) ווען מ׳זעט א הודעה וואס איז נישט פאסיג פאר סיי וועלכער סיבה. סתם כלליות׳דיג זיך אפרעדן העלפט אונז נישט קיין סך.
איבער וויאזוי צו עפענען א נייעס שמועס האבן מיר שוין געשריבן עטליכע אנווייזונגען:
viewtopic.php?f=12&t=449

גוט געזאגט נח געציל, און איך מעק זייער שנעל ווען איך זעה אזאנע אשכולות וואס איז סתם געפענט א אשכול מיט איין שורה אן לייגען עפעס וועגן זיין נושא.

איך שטעל מיך צו צו די בקשה.

הגם איך פארשטיי אז דא שרייבן אלע סארט מענטשן און אלע עידזשעס, פון יונגע חתנים ביז 100 יעריגע......

יונגע חתנים? און וואס איז מיט בר מצוה בחורים? דאס קליין קעפיגקייט שרייט אסאך מאל ביזן הימל.